معلمی که به کبریت‌ها عشق می ورزد

حال خوب ساختنی است نه یافتنی

ماجرانیوز – رضا قاسم‌پور: می توان با چند چوب کبریت آتش افروخت و یا بر قلب سیاهی ها تاخت و بر اعماق تاریکی ها رخنه نمود. احتمالا شما نیز با من همدل باشید که برخی سورند و سرور، انرژی بخشند و مثبت اندیش، مهربانند و بی توقع،
متبسم اند و متعهد، تحول گرا هستند و انتقاد پذیر، چندبعدی اند و دور اندیش؛ و کلانشهر کرج مملو از چنین آدمهای عاشق پیشه ای است.

امروز فرصتی دست داد تا در موزه فاخر تمبر یکتا، گپ و گفتی دوستانه با استاد احمدوند، معلم بازنشسته ای داشته باشم که در تلاش است با چوب کبریت هایش بر تاریکی های حیات پرتو افکنده و بر پلشتی های زندگی ستون امیدواری زند. او با کلکسیون بی نظیر کبریت ها در صدد است تا دلهای یخ بسته نسل جدید را به هیجان و غلیان درآورده و بذر امید، محبت و دوستی را در جانشان جاری و ساری نماید.

معلمی دلسوز، صبور و دوراندیش

استاد احمدوند با نیم قرن تجربه به عنوان‌ اولین مجوزدار از میراث فرهنگي، عاشق کبریت از همه نوعش بوده و تسلط عجیبی بر تاریخچه و دنیای پر رمز و راز کبریت ها دارد. از سال اختراعش توسط جان واکر در سال ۱۸۲۷ تا لحظه مصاحبه؛ وی سوئد را مهد کبریت دنیا می داند. او معتقد است: «کبریتها دارای انواع و اقسام مثلثی، مقوایی، چوبی و… هستند. کبریت‌هایی با ابعاد بندانگشتی تا ۵۰ سانتی متر وجود دارند. در نیم قرن بیش از ۳۰ هزار کبریت از سراسر دنیا جمع کرده و مجموعه ام را در ۲۲ نمایشگاه در چهارگوشه کشور به نمایش گذاشته ام. دغدغه اصلی من نهادینه کردن فرهنگِ مجموعه داری و حفاظت از اشیا به جا مانده از نیاکان و انتقال به هنگام و صحیح آنها به نسل جدید می‌باشد.»
خسرو احمدوند با هزاران کبریت خالق آثاری از جمله برج میلاد، برج ایفل، مقبره کوروش و… می باشد.

آنچه در ادامه می‌خوانید حاصل گپ و گفت دوستانه ما با معلم کبریت باز و عاشق کلکسیون کبریت‌هاست:

به نام بزرگ مجموعه دار جهان هستی که مجموعه هایش را به زیبایی آفرید تا ما به عظمت او پی ببریم
عرض ادب و احترام دارم خدمت شما دوستان و سروران و اساتید عزیزم
اجازه می خواهم مراتب تشکر خودم را از جناب آقای قاسم پور و پایگاه خبری ماجرانیوز تقدیم کنم به دلیل فرصتی که در اختیار بنده قرار دادند.
همچنین آرزوی سلامتی‌ و موفقیت روز افزون برای هیئت مدیره و تمامی اعضای محترم انجمن را از خداوند مهربان خواستارم.

اینجانب خسرو احمدوند در روز یست و ششم تیرماه سال ۱۳۳۶ در شهرستان تویسرکان زادگاه کبریت افسر در خانواده ای فرهنگی پا به عرصه وجود گذاشتم.
تحصیلات خود را در دامنه کوه های سربه فلک کشیده زاگرس و در کنار دیار عاشقان، شیرین و فرهاد و ییلاق پادشاهان ساسانیان طاق بستان سپری کردم.
تا آنجا که ذهنم یاری می‌کند در اواخر دوران تحصیلات ابتدایی در حدود سال ۱۳۴۷ وارد دنیای پر رمز و راز و جذاب کبریت شدم.
ابتدا این کار نبه سرگرمی برایم داشت و به جهت پر کردن اوقات فراغت سمت کار با کبریت رفتم. تا اینکه در پایان دوران دبیرستانم در حدود سال ۱۳۵۴ بعنوان هدفی فرهنگی و میراثی آن را در زندگی‌ام ثبت کردم.

به هر ترتیب این عشق به جمع آوری کبریت تا سال ۱۳۵۷ ادامه داشت که با شروع انقلاب و به دنبال آن آغاز جنگ تحمیلی این عشق و علاقه در لابلای حوادث و شرایط حاکم بر جامعه به فراموشی سپرده شد.
به یاد دارم که مجددا از اواخر جنگ تحمیلی ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۰ این حس نهفته در وجودم شعله ور شد و کم و بیش به خرید کبریت روی آوردم تا اینکه حدودا در سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۵ با مسئولین وقتِ انجمن آشنا شدم و از آن به بعد به صورت حرفه ای و علمی به جمع آوری کبریت پرداختم. پس از زمان کوتاهی به عضویت هیئت مدیره انجمن درآمدم و سپس بعنوان مدير عامل انتخاب شدم. در همین ایام در استان البرز با همکاری آقایان حمزوی و مهندس شهمنش اولین انجمن رسمیِ ثبت شده استانی را بعد از انجمن مجموعه داران ایران تاسیس کردیم. تا به حال ۲۲ نمایشگاه کبریت در سطح استان های البرز و تهران برگزار کرده ام. با انجام مصاحبه با شبکه های مختلف رادیویی و تلویزیونی و مطبوعات تلاش کردم فرهنگ مجموعه داری به ویژه در حوزه کبریت را احیا کنم.

در این سالها به پاس تلاش های انجام شده و برگزاری نمایشگاه‌های متعدد از سوی ایکوم کمیته ملی موزه های خصوصی ایران، اداره کل میراث فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری استان البرز، سازمان فرهنگی اجتماعی شهرداری حوزه پارک‌ های استان البرز، انجمن مجموعه داران البرز، انجمن مجموعه داران ایران و مدارس و مجتمع های آموزشی البرز موفق به اخذ تقدیرنامه و تندیس شدم.

من به همه نوع کبریت عشق می ورزم

من نگاه جنسیتی (پلاستیکی، چوبی، مقوایی و …) و تفکیکی و تبعیض آمیز به کبریت ندارم. خودم را میراث بان و حافظ این بخش از میراث بجا مانده از گذشتگان در حوزه کبریت می دانم نه نگهبان و انبار دار. ضمن علاقه شدید به کبریتهای تولید شده در گذشته و حمایت و دفاع از هویت و اصالت این کبریت‌ها به نوآوری و تحول در صنعت در حال نابودیِ کبریت سازی بسیار علاقه مند هستم. تقریبا همه‌ی مجموعه های ما با اندکی کم و زیاد با هم مشابهت های زیادی دارد که مجموعه اینجانب در مقابل مجموعه بسیاری از مجموعه دارانِ بزرگوار قطره‌ای در مقابل اقیانوس است. امیدوارم که نمایش مجموعه‌های بندهبتواند موجب نشاط و شادی در مخاطبان گردد.
در پایان از صمیم قلب عرض می‌کنم که با ارزش ترین و بزرگترین مجموعه من، وجود شما دوستان گرانقدر و مخاطبان محترم است.