به گزارش ماجرانیوز، در طرح بیمه خانوار ایرانی که در دولت سیزدهم در سازمان تامین اجتماعی با هدف توسعه پوشش بیمه اجتماعی در حال پیگیری است، دانشجویان در حال تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی می‌توانند در دوران تحصیل، با پرداخت حق بیمه مقرر از خدمات سازمان تامین اجتماعی بهره‌‌مند شوند و به این […]
بيژن عبدالكريمي در گفت‌وگو با « اعتماد» مي‌گويد : ما نياز به افراد دو زبانه و دوزيست داريم تا هم با منطق نسل‌هاي جديد آشنا باشند و هم با منطق حكومت
اعتراضات اخیر مخصوص دهه خاصی نیست؛ معمولاً کسانی بیشتر دیده می‌شوند که جلودار باشند، در حوادث اخیر چه کسانی جلودار بودند؟ کسانی‌که جرات و جسارت بیشتری داشتند. طیف اعتراض‌ها وسیع بود و شامل یک دهه یا دو دهه و حتی شامل یک جنس نمی‌شد، اما نوع بروز و ظهور آن به‌گونه‌ای بود که دهه هفتادی‌ها و هشتادی‌ها بیشتر دیده شدند. بنابراین چه بسا یک جوان به جایی رسیده که احساس می‌کند دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد در کنار اینکه نسبت به ایجاد تغییرات در آینده هم نومید است.
ضرورت دارد دانشگاه خود تصمیم بگیرد که چه نوع نظامی از آموزش را طراحی کند تا بتواند به پژوهشهای بنیادین وفادار بماند. دولت اگر قرار باشد مخل استقلال دانشگاه نباشد، باید نقش خود را به یک مقام نظارتی صرف کاهش دهد. دولت نمیتواند در ایدهپردازیهای دانشگاه، ماموریتهایی که دانشگاه برای خود تعریف می‌کند و حتی روشهایی که دانشگاه برای دستیابی به اهداف خود تعریف می‌کند، دخالت کند.
در آستانه‌ی ۱۶ آذر، روز دانشجو، از استقلال دانشگاه به‌عنوان دستاورد یک تاریخ مبارزاتی دفاع کنیم. بازگرداندن اساتید اخراجی به دانشگاه و آزادی دانشجویان و امنیت پس از آزادی آنها، شرط نخست وجود و استمرار «حیات دانشگاهی» است.
نمی دانم اکنون که آغاز آذر است این جنبش کارش به کجا می کشد و آبستن "انقلاب" است یا نه، اما فرقی نمی کند حتی اگر شاهد پسا جمهوری اسلامی هم نباشیم، جامعه منتظر تغییر است. جمهوری اسلامی در فردای این جنبش، همانی نخواهد بود که هست. در هر حال ته ذهن جامعه این است که انقلاب یا شبه انقلابی در راه است. این دقیقا درون مایه انتظاریست که در جامعه می بینیم.
سلسله نشست‌های تخصصی دوشنبه‌های سوهانک با موضوع «رفتارشناسی کنشگران سیاسی و رسانه‌ای در اعتراضات و اغتشاشات ایران» برگزار می‌شود.
اگر این افراد وابسته به نهاد خاصی هستند و با هماهنگی وارد دانشگاه شده‌اند، توضیح قانونی مسئولان دانشگاهی و دیگر مقامات درباره این کار چیست و چنین اقدامی طبق چه ضوابط قانونی صورت گرفته؟
جامعه بعد از اعتراضات چه حالی خواهد داشت؟ پرسش اجتناب‌ناپذیر اکنون ماست. حال آدم و جمعیتی وخیم یا بیمار باشد، مهم‌ترین نگرانی‌اش، فرداست که چه خواهد شد. تشخیص ما تعیین می کند؛ تشخیص اگر سرطان یا بیماری مرگ‌زایی باشد، امیدمان را از دست می‌دهیم و مضطرب می شویم. من جامعه را زنده می بینم، و اعتراض ها نیز نشانه‌ی زندگی و زنده‌مانی آن است.