فقط دختران قربانی نمی‌شوند/ «هیس پسرها گریه نمی‌کنند» به پیش‌تولید رسید

پوران درخشنده در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ماجرانیوز و در توضیح این مطلب که این روزها مشغول چه کاری است، بیان کرد: این روزها مشغول جلو بردن کارهای فیلم سینمایی «هیس پسرها گریه نمی‌کنند هستم» که اصلاحات فیلم‌نامه‌اش را انجام داده‌ام و در مرحله پیش‌تولید هستیم. 

وی افزود: پیش‌تولید این فیلم قرار بود تا آذرماه ۱۳۹۹ به پایان برسد و وارد مرحله تولید شود اما به دلیل شیوع ویروس کرونا و مشکل سرمایه، این تاریخ به تعویق افتاد.

کارگردان فیلم سینمایی پرنده کوچک خوشبختی (۱۳۶۶) با اشاره به مضمون این فیلم سینمایی اظهار داشت: محتوای این فیلم درباره پسرها و آسیب هاییست که در دوران کودکی می‌خورند و این که چگونه استمرار این آسیب‌های روان‌شناختی که در گذشته رخ داده است، به دنیای زندگی‌شان در زمان حال بازمی‌گردد؛ یعنی این پسران در ازدواج، تحصیل و تمام دوران زندگی دچار مسئله و مشکل هستند.

این کارگردان اضافه کرد: هیس پسرها گریه نمی‌کنند در یک‌کلام روایت زندگی قربانی‌های مذکر است.

درخشنده با اشاره به زمانی که برای تحقیق و نوشتن فیلم نامه این فیلم صرف شده است، گفت: چندسال برای این فیلم پژوهش شده است؛ پژوهش‌های اجتماعی، کتابخانه‌ای و میدانی که طیف گسترده‌ای از مطالعات را دربرگرفته است.  

نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی شمعی در باد (۱۳۸۲) در پاسخ به این پرسش که آیا ساخت یک فیلم با چنین موضوعی، برای جامعه ما حائز اهمید است، یادآور شد: صددرصد. چرا که اولین باری است که درباره پسربچه‌ها و بحث‌های روان‌شناسی و زندگی خانوادگی و اجتماعی آنان صحبت می‌کنیم.

وی تاکید کرد: انجام این پژوهش لازم بود چرا که نیاز جامعه است.

هرکسی مسئولیتی دارد و باید حرکتی کند

تهیه کننده و کارگردان فیلم سینمایی هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند (۱۳۹۱) در پاسخ به این پرسش که چرا این موضوعات به رغم اهمیت داشتن از کمتر از سوی فیلمسازان مورد توجه قرار گرفته است، خاطرنشان کرد: این که کسی چرا موضوعی را پیگیری می‌کند و دیگری پیگیری نمی‌کند قصه علاقه‌مندی آدم‌هاست؛ به‌شخصه از روزی که وارد سینما شدم مباحث آسیب‌شناختی و روان‌شناسی برایم اهمیت داشت.

درخشنده ادامه داد: اعتقاد دارم که هرکسی مسئولیتی دارد و باید حرکتی کند؛ به‌عبارت‌دیگر هرکدام از ما وقتی وارد این جهان شدیم مسئولیتی را برعهده داریم.

وی افزود: هرکدام از ما یک مسیری را داریم که باید طی شود؛ قطره‌قطره. هر قطره‌ای که از جایی عبور می‌کند و در پی انجام کاری می‌رود. در نهایت حساسیت‌های آدم‌ها و حسی که به دنیای پیرامون دارند، در این موضوع دخیل است. آدم‌ها و فیلمسازان اگر عاشق باشند دنبال این موضوع می‌روند.

زنان در فیلم‌سازی ظرافت و حساسیت دارند

کارگردان فیلم سینمایی بچه‌های ابدی (۱۳۸۵) در تایید این گزاره که به نظر می‌رسد نسل زنان هم دوره درخشنده (فیلمسازانی چون رخشان بنی اعتماد، تهمینه میلانی و …) حساسیت و هدفمندی مشخصی را در مشی فیلم سازی خود ملحوظ نظر داشته‌اند، گفت: بله این حساسیت در اکثر کارها وجود داشته است. خانم‌ها اصولاً ظریف نگاه می‌کنند و روی بسیاری از مسائل دقت دارند چرا که فضایی که در کنارش در خانواده رشد می‌کنند و جلو می‌آیند حساسیت‌های متفاوتی را به آنان القا می‌کند. در نتیجه نگاه ظریف و حساسی به مسائل دارند.

وی افزود: با چنین پیشینه و رویکردی طبیعتاً آنان سعی می‌کنند که دنبال هرآنچه تأثیرگذار است بروند و پیداکننده که نقطه اشکال کار کجاست. 

پژوهش، پایه و مبنای فیلم‌سازی است

کارگردان فیلم سینمایی عشق بدون مرز (۱۳۷۷) در پاسخ به این پرسش که چرا در یکی دو دهه اخیر از تعداد فیلم های هدفمند کاسته شده و بیشتر تمرکز به سمت فروش فیلم‌ها رفته است، توضیح داد: مسائل متعددی در این موضوع دخیل است؛ شاید یکی از این مسائل بی توجهی به موضوعاتی باشد که مهم است به آنان پرداخته شود و به جای آن رفتن به سمت کارهایی که سهل و آسان می‌تواند جواب بدهد و گیشه را داشته باشد، تمرکز یافته اشت؛ در حقیقت نگاه نکردن به دنیای پیرامونمان و این که چه مشکلاتی وجود دارد و چه مسائلی هست، مشکلی جدی است.

درخشنده تصریح کرد: درست است که سینما سرگرمی است اما در کنارش باید حرفی برای گفتن داشته باشد. متأسفانه امروز کمتر به این مسائل و دغدغه‌ها  می‌پردازیم و می‌بینم که فیلم‌ها ساخته می‌شوند تا صرفا ساخته شوند اما دغدغه‌مند نیستند.

کارگردان فیلم سینمایی زیر سقف دودی (۱۳۹۵) گفت: در حال حاضر فضای کار سخت شده و هزینه کار بالا رفته است و شرایط فیلم‌سازی اساسا مساعد نیست. من چیزی حدود شش سال برای تولید هر کاری  زحمت می‌کشم چنانچه از آخرین فیلمم زیر سقف دودی تا به امروز ۶ سال گذشته است.

این کارگردان باسابقه در توضیح این که چگونه از ابتدا پژوهش را به عنوان پایه و مبنایی از فیلم‌های داستانی‌اش درظر گرفته است، گفت: دلیلش این است که من از مستندسازی به سینما آمده ام.     

درخشنده، کارگردان زنی که در سینمای آسیب‌شناختی درخشید

به گزارش ماجرانیوز، پوران درخشنده این بار با موضوعی جدید و دست نخورده در سینمای ایران، قرار است تا جدیدترین اثر خود را که چندین سال برای ساخت آن تلاش کرده است را مقابل دوربین ببرد. در سال ۱۳۹۲ و پس از تجربه موفق ساخت فیلم هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند، او اعلام کرد که در فکر ساخت فیلمی برای پرداختن به مشکلات پسران است.

با این حال بنا بر دلایل مختلف، امکان ساخت این اثر متفاوت و جنجالی فراهم نشد، اما این موضوع همچنان دغدغه پوران درخشنده بوده تا سرانجام تولید این اثر کلید خورد. طبق شنیده ها در این فیلم سینمایی بازیگران زن نقش کمرنگی دارند و بیشتر تمرکز قصه حول بازیگران مرد است.

درخشنده پیشتر درباره این فیلم گفته بود: من در مورد موضوع پسر بچه‌ها برای نخستین بار کار می‌کنم. به طور مثال اگر تعرضی در مورد بچه‌ها انجام شود، بچه‌ها این موضوع را به هیچ کس نمی‌گویند و این موضوع حتی اگر ادامه دار باشد روی شخصیت، اعتماد به نفس و تحصیلشان نیز تاثیر گذاشته و آن ها را به یک انسان ناموفق و بدون اعتماد به نفس تبدیل می‌کند. به نظرم پسرها خیلی معصوم و مظلوم هستند، چون نمی‌توانند حرفشان را بزنند، بار زندگی به آن‌ها دادیم تا به دوش بکشند و در واقع گفتیم که باید به مردها تکیه کنیم. این فیلم می‌تواند بسیار به خانواده‌ و پسرها نزدیک شود و تمامی پیام‌های دریافتی از رسانه‌های اجتماعی و ایمیل شخصی نشان می‌هد که چقدر همه خواهان ساخت این فیلم هستند.

پوران درخشنده (۱۳۳۰ کرمانشاه) تحصیلات تکمیلی خود را در مدرسه عالی تلویزیون و سینما گذراند و در سال ۱۳۵۴ در سازمان صدا و سیما شروع به کار کرد و در همان زمان فیلم طاعون که دربارهٔ طاعون در کردستان در سال ۱۳۲۸ است را تهیه کرد.

سال بعد (۱۳۵۵) فیلمی دربارهٔ چهارشنبه سوری و پس از آن در سال ۱۳۵۶ فیلمی درباره موسیقی نواحی ایران را تولید کرد. درخشنده در سال ۱۳۷۵ مستندهای سه‌گانه صنایع دستی را در کردستان با عناوین موج، جانماز، سجاده، نازک کاری و گلیم ساخت.

وی سال ۵۹–۱۳۵۸ فیلم مستند چرخها می‌چرخند را تولید کرد که نگاهی به مسایل رکود اقتصادی و تعطیلی کارخانه‌ها به‌خصوص ایران ناسیونال (ایران خودرو فعلی) را به تصویر کشاند.

زیر سقف دودی (۱۳۹۵)، هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند (۱۳۹۱)، حرفه ای‌ها (فیلم ویدئویی، ۱۳۸۹)، خواب‌های دنباله‌دار (۱۳۸۸)، بچه‌های ابدی (۱۳۸۵)، رؤیای خیس (۱۳۸۴)، شمعی در باد (۱۳۸۲)، عشق بدون مرز (۱۳۷۷)، زمان از دست رفته (۱۳۶۸)، عبور از غبار (۱۳۶۸)، پرنده کوچک خوشبختی (۱۳۶۶)، رابطه (۱۳۶۵) آثار سینمای داستانی درخشنده در طول چهاردهه فعالیت حرفه‌ای در مقام پژوهشگر، نویسنده و کارگردان است.