یادداشت عباس عبدی در روزنامه اعتماد / 4 دی 1401
بيژن عبدالكريمي در گفتوگو با « اعتماد» ميگويد : ما نياز به افراد دو زبانه و دوزيست داريم تا هم با منطق نسلهاي جديد آشنا باشند و هم با منطق حكومت
اگرچه وضعیت نسلی این جنبش پررنگتر دیده میشود، ولی واقعیت این است که ما با انباشت خواستهها، مطالبات، اعتراضات و انتقادات مواجه شدیم که چون بهموقع به آنها پاسخ داده نشده یا دادوستد و تعاملی شکل نگرفته و بهصورت ناگهانی و بر سر موضوع درگذشت خانم مهسا امینی شکل بالفعل گرفت.
اعتراضات اخیر نیاز به فهم و تفسیر دارند. روزنامه اعتماد در همین راستا انتشار تفسیرهای جامعه شناسانه و دیگر شاخه های علوم انسانی را برای کمک به فهم بهتر خوانندگان در دستور کار خود قرار داده است.آنچه می خوانید تفسیر جامعه شناسانه دکتر محمدرضا کلاهی،جامعه شناس و عضو هیات علمی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی از وقایع اخیر است. «اعتماد» بدون سوگیری و صرفا در راستای رسالت حرفه ای خود برای اطلاع رسانی و ارائه تحلیل به مخاطبان ، تحلیل دکتر کلاهی را منتشر می کند. «اعتماد» از تحلیل های علمی وقایع اخیر و همچنین نقد مطالب منتشر شده در این روزنامه استقبال می کند.
«سیدرضا فاطمی امین»، صبح روز سهشنبه در حالی از مجلس کارت زرد دریافت کرد که در دهم آبانماه، به عنوان نخستین وزیر کابینه ابراهیم رئیسی استیضاح شده بود.
ویکتور فرانکل بانی لوگوتراپی یا روان درمانگری معنایی، در کتاب خواندنی اش “آری به زندگی” می نویسد: “انسان بودن چیزی غیر از آگاه و مسولیت پذیر بودن نیست” (۱۳۹۹: ۶۵). شجاع، معناجو، متفکر، امیدوار و نقاد بودن و زیستن، راهبردهایی است برای خوب بودن، خوب شدن و خوب زیستن.
رییس اتاق مشترک ایران و چین: چینیها معتقدند ارتباط چین با هر کشوری، علیه کشور دیگری نیست / علی شریعتی عضو اتاق بازرگانی ایران: موافقین سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین یک برگ رفرنس برای نتیجه این سند ندارند و صرفا براساس بازگوییها صحبت میکنند.
مساله امروز از پيش روشن بود و نه فقط چين كه هر كشور ديگري از جمله روسيه و اروپا و ايالات متحده و نيز كشورهاي همسايه ايران همين راه را ميروند. مساله داشتن اعتماد به يك كشور يا بياعتماد بودن به كشور ديگر نيست. اصولا اعتماد به اين معنا در روابط خارجي وجود ندارد. آنچه هست منافع كشورها و نيز كميت و كيفيت قدرت هر كشوري است.
ضرورت دارد دانشگاه خود تصمیم بگیرد که چه نوع نظامی از آموزش را طراحی کند تا بتواند به پژوهشهای بنیادین وفادار بماند. دولت اگر قرار باشد مخل استقلال دانشگاه نباشد، باید نقش خود را به یک مقام نظارتی صرف کاهش دهد. دولت نمیتواند در ایدهپردازیهای دانشگاه، ماموریتهایی که دانشگاه برای خود تعریف میکند و حتی روشهایی که دانشگاه برای دستیابی به اهداف خود تعریف میکند، دخالت کند.